ابرها بیش‌تر از قطرک‌های ریز آب و اگر هوا به اندازه‌ی کافی سرد باشد بلورک‌های یخ تشکیل شده‌اند. در بیش‌تر ابرهایی که می‌بینیم وزن قطرک‌ها و یا بلورک‌ها آن‌قدر کم است که سرعت سقوط ناچیزی دارند، به همین دلیل درون هوا معلق می‌مانند. نمونه‌ی مشابهی که در نزدیکی سطح زمین دیده‌اید ذرات غباری هستند که درون دالانی از نور خورشید که از روزنه‌ی سقف به درون می‌تابد در هوا شناورند.

در حقیقت شعاع هر قطرک از چند میکرون (هزارم میلی‌متر) تا چند ده میکرون زیاد‌تر نیست (اما بلورک‌ها اندکی بزرگ‌ترند). سرعت سقوط هر جسم به جرم آن و سطح‌اش بستگی دارد به این خاطر است که یک پر نسبت به دانه‌ی ماسه‌ای که همان وزن را دارد آرام‌تر سقوط می‌کند). در مورد ذرات تقریبا کروی جرم با مکعب شعاع‌شان متناسب است(r3). سطح پائینی چنین ذراتی با مجذور شعاع تناسب دارد(r2). پس هنگامی که یک قطرک آب بزرگ‌تر می‌شود اهمیت جرم‌اش نسبت به سطح آن بیش‌تر خواهد شد و ذره تندتر سقوط می‌کند. حتی سرعت سقوط یک قطرک بزرگ با شعاع صد میکرون در حدود ۲۷ سانتی‌متر بر ثانیه خواهد بود. بلورک‌های یخ شکل‌های نامنظم‌تری دارند پس آرام‌تر سقوط می‌کنند. حرکات بالاروی هواکره نیز با خنثی کردن سقوط ناچیز ذرات‌شان در شناوری ابرها موثرند، ابرها عموما در توده‌های هوایی به وجود می‌آیند، رشد می‌کنند و باقی می‌مانند که رو به تالا صعود می‌کنند. انبساط هوایی که بالا می‌رود باعث کم‌تر شدن فشار آن می‌شود که سرد شدن‌اش را در پی دارد. با سرمایش کافی بخارآب متراکم می‌شود و قطرک‌های آب یا بلورک‌های یخ تشکیل شده و رشد می‌کنند. ابرهای استراتوس یا پوشا که بارش‌های طولانی را به وجود می‌آورند نوعا در محیط‌هایی تشکیل می‌شوند که جریان‌های بالارو گسترده اما ضعیف‌اند یعنی چند سانتی‌متر بر ثانیه بیش‌تر سرعت ندارند. در مقابل ابرهای جوششی یا کومولوس که توفان‌های تندری و رگبارها را به دنبال دارند حاصل جریان‌های بالارویی هستند که سرعت‌شان به چند متر بر ثانیه می‌رسد. اما در هر دو حالت صعود هوا آن‌قدر نیرومند هست که بتواند مانع سقوط ذرات شود.

روش دیگر برای نشان دادن سبکی نسبی ابرها این است که جرم ابر را با هوای سرد پیرامون‌‌اش مقایسه کنیم. یک ابر کوچک فرضی را که در ارتفاع ده‌هزار پایی قرار گرفته را در نظر بگیرید که حجم‌اش یک کیلونتر مکعب است و در هر سانتی‌متر مکعب هوا یک گرم آب دارد. جرم کل ذرات سازنده‌ی این ابر یک میلیون کیلوگرم است یعنی تقریبا جرم پانصد اتومبیل! اما جرم کل هوا در همین یک کیلومتر مکعب هوا یک میلیارد کیلو گرم یعنی هزار بار سنگین‌تر است.

پس با این‌که ابرهای معمولی آب فروانی در خود دارندف اما این آب به صورت قطرک‌های ریز یا بلورک‌های کوچک کیلومترها گسترده شده است. این ذرات آن‌قدر کوچک‌اند که تاثیر گرانش بر آن‌ها ناچیز است و برای همین هم از دید ما زمینی‌ها در آسمان شناورند.

منبع:سايت آموز